प्रिय नैना,
आज सकाळी पाच वाजताच जाग आली. आज सहलीचा दिवस होता ना. सगळी तयारी करून जीव मुठीत धरून मी साडे सात पर्यंत क्लास च्या समोर पोचलो. सगळे तिथे सहलीसाठी जमा होत होते. रोहिणीला इतक्याजवळून पाहण्याची माझी ही पहिलीच वेळ होती. मी मधे मधे श्वास घ्यायचेही विसरत होतो कदाचित.
रोहिणीने बदामी कलर चा टिशर्ट टॉप घातलेला होता आणि जिन्स. असे म्हणावे लागेल की तिच्यामुळे त्या ड्रेस ला सुंदरता प्राप्त झालेली होती. आणि सर्वात कातील काही असेल तर तिने घातलेली फ्रेंच ब्रेड वेणी. तिच्या अर्ध्या पाठीपर्यंत आलेली ती फ्रेंच ब्रेड वेणी म्हणजे आजचा कहर होता. या वेणीमधे इतके सुंदर दिसणारी कोणतीच व्यक्ती मी आजपर्यंत पाहिलेली नाही.
तिच्या डोळ्यात मला तिथे बघून आश्चर्य युक्त उत्सुकता दिसत होती. बोलता बोलता ती माझ्याकडे पाहत होती. बरेचदा असे झाले की मी तिच्याकडे बघतोय आणि तिचे माझ्याकडे बघणे व्हायचे आणि एका क्षणासाठी थांबल्यासारखे होऊन मला नजर कुठेतरी फिरवावी लागायची, कारण मी एकटक बघतोय असे वाटायला नको ना. तेव्हा बरीच धांदल उडायची.
अंताक्षरी हा खेळ ज्या व्यक्तीने शोधून काढला त्याचे देऊळ बांधून तिथे रोज पूजा करायला मी तयार आहे. या खेळात काय काय गाणी तिच्या कडे बघून म्हणता आली म्हणून सांगू. ते अंताक्षरीचे बस मधले दोन तास म्हणजे आजचा सर्वोत्कृष्ठ उत्सव होता. खूप मजा आली खूप चिडवणे खूप खोटोखोटे भांडणे, भेंड्या चढवणे आणि लटके रागावणे, रूसणे परत हसणे काय काय पहायला मिळाले अहाहा.
सहलीच्या जागेवर पोचलो तेव्हा सामान नेताना आणि ठेवताना अचानक,
"तुम्ही समोरच्या बिल्डींग मधे राहता ना", प्रश्न आला, पाहतो तो बाजूला रोहिणी उभी होती, मी असा दचकलो की काही क्षण मला उत्तरच देता आले नाही
" हो हो, समोरच", असे काहीसे उत्तर मी नंतर दिले असावे. आणि त्यानंतर जे झाले ते मी कधीच विसरू शकत नाही. रोहिणीने पटकन हात समोर केला, शेक हॅन्ड करण्यासाठी करतात तसा आणि माझा चेहरा तेव्हा असा काही झाला असेल की काय सांगू, मी तर तिला जवळून बघायचे स्वप्न घेऊन इथे आलेलो आणि ती सरळ शेक हॅन्ड करायला हात समोर करत होती. मी शेक हॅन्ड करण्यासाठी हात पुढे केला, तिचा नाजुक हात … शब्द नाहीत… हातात घेऊन शेक हॅन्ड करताना माझ्या जीवाचे मोरपीस झाले होते. त्या क्षणापासून मी कदाचित नशेतच आहे ती नशा किती दिवस पुरणारेय पुरतच राहणार आहे असे दिसतेय.
"मी, रोहिणी", शेक हॅन्ड करत ती म्हणाली, आणि यावर मी नुसताच हसलो.
"तुम्ही काय करता, आय मीन शिकता की… " तिने प्रश्न विचारला.
सामानाची आवराआवर करता करता आमचे हे संभाषण सुरू होते ते फार साहजिक वाटत असेल पण माझ्या मनात जे गिटार वाजत होते ते मलाच माहित.
"नाही मी नोकरी करतो" माझे उत्तर संपेपर्यंत तिला मैत्रीणींमधे काही चर्चा सुरू झाली आणि ती त्यांच्याबरोबर गप्पांमधे लागली. मी तो शेक हॅन्ड चा झालेला नाजुक वार जगत तिथे किती क्षण खिळलेला होतो कुणास ठाऊक. यालाच कदाचित म्हणत असावेत की अंधळा मागतो एक डोळा देव देतो दोन.
… आणि परतीच्या प्रवासात बसच्या मधल्या चालण्याच्या जागेच्या बाजुला असलेल्या दोन सीटांवर आम्ही बसलेलो. म्हणजे अगदीच बाजूला बाजूला नाही म्हणता येणार पण मधले चालण्यासाठी ठेवलेले अंतर सोडले तर ती माझ्या बाजूलाच होती की. एव्हाना खिडकी ची सीट पकडणारा मी तिला मधे बसलेले पाहून आपोआपच मधली सीट पकडलेली होती याचे मला मनातच हसू आले होते आणि मजा पण वाटली होती. कुणाच्या प्रभावाने आयुष्य कसे बदलायला लागते याचा हा अनुभव होता. सवयी देखील आणि आवडीदेखील बदलायला लागल्या की.
आजचा दिवस मी ठरवून तिच्याशी बोलायला आलो होतो पण तिनेच शेक हॅन्ड करून मला क्लीन बोल्ड केलेले आणि पुढे मी ठरवलेले सगळे विसरून गेलेलो. त्यावर ती गुगली वर गुगली टाकतच होती, कारण तिने चालत्या बसमधे फोन हातात धरून मला विचारले, तुमचा फोन नंबर काय. मी मनातल्या मनात उडालोच. इतका बावचळलेलो होतो (मनात) की तिचा नंबर विचारायचाच राहून गेला. माझा ती घेऊन गेली.
It was nice time spent with you today, ती म्हणाली. इंग्रजीचा आधार लोक का घेतात हे कळले आज. सगळं म्हणायचं आणि काहीच म्हणायचं नाही. खूप अर्थपूर्ण बोलायचं आणि तसे पाहता फारच साधे वाक्य बोलायचे. (It was my pleasure वगैरे काहीतरी बोलायला जवे होते हे आता वाटते) मी फक्त हसलो. (मी चक्क लाजलो होतो, कदाचित, पण ते मला लपवता आले असावे)
नैना, नैना आज चा दिवस म्हणजे सुवर्णाक्षरात लिहायचा नव्हे तर प्लाटीनम च्या अक्षरात लिहायचा दिवस होता म्हणावे लागेल. हा दिवस आता खूप दिवस पुरणार आहे, ही नशा साधी नाही. जगणे खूप सुंदर आहे. खूप सुंदर !!
जगणे
(छंद: पादाकुलक)
मागितले नाही तरी
आज कितीक मिळाले
मनातले स्वप्नपक्षी
उंच उंचच उडाले
अजूनही नशेत मी
मोठा आठवांचा ठेवा
किती दिवस पुरेल
गोड गोड खास मेवा
माझा आनंद अपार
मन दंगले सुखाने
माझे जगणे भरले
समाधानी सुगंधाने
~ रोहित
छंद पादाकुलक
[ | प | प ] ८ अक्षरे
(रोमांचित)
रोहित
(रोहितची डायरी / तुष्की, नागपूर)
१६ ऑक्टोबर २०१३, ०९:००
+९१-९८२२२-२०३६५
tusharvjoshi [at] gmail [dot] com
आज सकाळी पाच वाजताच जाग आली. आज सहलीचा दिवस होता ना. सगळी तयारी करून जीव मुठीत धरून मी साडे सात पर्यंत क्लास च्या समोर पोचलो. सगळे तिथे सहलीसाठी जमा होत होते. रोहिणीला इतक्याजवळून पाहण्याची माझी ही पहिलीच वेळ होती. मी मधे मधे श्वास घ्यायचेही विसरत होतो कदाचित.
रोहिणीने बदामी कलर चा टिशर्ट टॉप घातलेला होता आणि जिन्स. असे म्हणावे लागेल की तिच्यामुळे त्या ड्रेस ला सुंदरता प्राप्त झालेली होती. आणि सर्वात कातील काही असेल तर तिने घातलेली फ्रेंच ब्रेड वेणी. तिच्या अर्ध्या पाठीपर्यंत आलेली ती फ्रेंच ब्रेड वेणी म्हणजे आजचा कहर होता. या वेणीमधे इतके सुंदर दिसणारी कोणतीच व्यक्ती मी आजपर्यंत पाहिलेली नाही.
तिच्या डोळ्यात मला तिथे बघून आश्चर्य युक्त उत्सुकता दिसत होती. बोलता बोलता ती माझ्याकडे पाहत होती. बरेचदा असे झाले की मी तिच्याकडे बघतोय आणि तिचे माझ्याकडे बघणे व्हायचे आणि एका क्षणासाठी थांबल्यासारखे होऊन मला नजर कुठेतरी फिरवावी लागायची, कारण मी एकटक बघतोय असे वाटायला नको ना. तेव्हा बरीच धांदल उडायची.
अंताक्षरी हा खेळ ज्या व्यक्तीने शोधून काढला त्याचे देऊळ बांधून तिथे रोज पूजा करायला मी तयार आहे. या खेळात काय काय गाणी तिच्या कडे बघून म्हणता आली म्हणून सांगू. ते अंताक्षरीचे बस मधले दोन तास म्हणजे आजचा सर्वोत्कृष्ठ उत्सव होता. खूप मजा आली खूप चिडवणे खूप खोटोखोटे भांडणे, भेंड्या चढवणे आणि लटके रागावणे, रूसणे परत हसणे काय काय पहायला मिळाले अहाहा.
सहलीच्या जागेवर पोचलो तेव्हा सामान नेताना आणि ठेवताना अचानक,
"तुम्ही समोरच्या बिल्डींग मधे राहता ना", प्रश्न आला, पाहतो तो बाजूला रोहिणी उभी होती, मी असा दचकलो की काही क्षण मला उत्तरच देता आले नाही
" हो हो, समोरच", असे काहीसे उत्तर मी नंतर दिले असावे. आणि त्यानंतर जे झाले ते मी कधीच विसरू शकत नाही. रोहिणीने पटकन हात समोर केला, शेक हॅन्ड करण्यासाठी करतात तसा आणि माझा चेहरा तेव्हा असा काही झाला असेल की काय सांगू, मी तर तिला जवळून बघायचे स्वप्न घेऊन इथे आलेलो आणि ती सरळ शेक हॅन्ड करायला हात समोर करत होती. मी शेक हॅन्ड करण्यासाठी हात पुढे केला, तिचा नाजुक हात … शब्द नाहीत… हातात घेऊन शेक हॅन्ड करताना माझ्या जीवाचे मोरपीस झाले होते. त्या क्षणापासून मी कदाचित नशेतच आहे ती नशा किती दिवस पुरणारेय पुरतच राहणार आहे असे दिसतेय.
"मी, रोहिणी", शेक हॅन्ड करत ती म्हणाली, आणि यावर मी नुसताच हसलो.
"तुम्ही काय करता, आय मीन शिकता की… " तिने प्रश्न विचारला.
सामानाची आवराआवर करता करता आमचे हे संभाषण सुरू होते ते फार साहजिक वाटत असेल पण माझ्या मनात जे गिटार वाजत होते ते मलाच माहित.
"नाही मी नोकरी करतो" माझे उत्तर संपेपर्यंत तिला मैत्रीणींमधे काही चर्चा सुरू झाली आणि ती त्यांच्याबरोबर गप्पांमधे लागली. मी तो शेक हॅन्ड चा झालेला नाजुक वार जगत तिथे किती क्षण खिळलेला होतो कुणास ठाऊक. यालाच कदाचित म्हणत असावेत की अंधळा मागतो एक डोळा देव देतो दोन.
… आणि परतीच्या प्रवासात बसच्या मधल्या चालण्याच्या जागेच्या बाजुला असलेल्या दोन सीटांवर आम्ही बसलेलो. म्हणजे अगदीच बाजूला बाजूला नाही म्हणता येणार पण मधले चालण्यासाठी ठेवलेले अंतर सोडले तर ती माझ्या बाजूलाच होती की. एव्हाना खिडकी ची सीट पकडणारा मी तिला मधे बसलेले पाहून आपोआपच मधली सीट पकडलेली होती याचे मला मनातच हसू आले होते आणि मजा पण वाटली होती. कुणाच्या प्रभावाने आयुष्य कसे बदलायला लागते याचा हा अनुभव होता. सवयी देखील आणि आवडीदेखील बदलायला लागल्या की.
आजचा दिवस मी ठरवून तिच्याशी बोलायला आलो होतो पण तिनेच शेक हॅन्ड करून मला क्लीन बोल्ड केलेले आणि पुढे मी ठरवलेले सगळे विसरून गेलेलो. त्यावर ती गुगली वर गुगली टाकतच होती, कारण तिने चालत्या बसमधे फोन हातात धरून मला विचारले, तुमचा फोन नंबर काय. मी मनातल्या मनात उडालोच. इतका बावचळलेलो होतो (मनात) की तिचा नंबर विचारायचाच राहून गेला. माझा ती घेऊन गेली.
It was nice time spent with you today, ती म्हणाली. इंग्रजीचा आधार लोक का घेतात हे कळले आज. सगळं म्हणायचं आणि काहीच म्हणायचं नाही. खूप अर्थपूर्ण बोलायचं आणि तसे पाहता फारच साधे वाक्य बोलायचे. (It was my pleasure वगैरे काहीतरी बोलायला जवे होते हे आता वाटते) मी फक्त हसलो. (मी चक्क लाजलो होतो, कदाचित, पण ते मला लपवता आले असावे)
नैना, नैना आज चा दिवस म्हणजे सुवर्णाक्षरात लिहायचा नव्हे तर प्लाटीनम च्या अक्षरात लिहायचा दिवस होता म्हणावे लागेल. हा दिवस आता खूप दिवस पुरणार आहे, ही नशा साधी नाही. जगणे खूप सुंदर आहे. खूप सुंदर !!
जगणे
(छंद: पादाकुलक)
मागितले नाही तरी
आज कितीक मिळाले
मनातले स्वप्नपक्षी
उंच उंचच उडाले
अजूनही नशेत मी
मोठा आठवांचा ठेवा
किती दिवस पुरेल
गोड गोड खास मेवा
माझा आनंद अपार
मन दंगले सुखाने
माझे जगणे भरले
समाधानी सुगंधाने
~ रोहित
छंद पादाकुलक
[ | प | प ] ८ अक्षरे
(रोमांचित)
रोहित
(रोहितची डायरी / तुष्की, नागपूर)
१६ ऑक्टोबर २०१३, ०९:००
+९१-९८२२२-२०३६५
tusharvjoshi [at] gmail [dot] com
No comments:
Post a Comment