पान २६. तुझा रोहित

प्रिय नैना,

डायरीलापण नाव असावे अशी तीव्र इच्छा असलेने मी तुला नैना म्हणायला लागलो आणि तू रोज माझे ऐकतेस आणि सर्वात जवळची वाटतेस म्हणून शेवटी तुझा रोहित असे लिहायला लागलो.  नैना, तुझे आणि माझे इतके जवळचे नाते आहे की मी त्या नात्याने नेहमीच तुझा राहीन.  मनात घर करून बसलेल्या मुलीचे जे आकर्षण आणि वेड लागलेय ना ते आता मला या पानाच्या शेवटीसुद्धा तुझा रोहित असे लिहिताना संकोचाचे कारण ठरते आहे.  उगाच माझी इच्छा कमी पडतेय असे व्हायला नको म्हणून मी आता फक्त रोहित असेच लिहिणार आहे आणि तू रागावणार नाहीस याची खात्री आहे कारण तुला मीच निर्माण केले आहे ना.

रणजीत पराडकर यांच्या कवितांवरचे 'बेफिकीर' यांनी लिहिलेले परिक्षण वाचले त्यातला एक मजकूर वाचून विचारात पडलोय.  ते म्हणतात, [१] 'रसिक गुरफटावा अशी यांच्या कवितेची मांडणी नाही. 'समजली, पण अजून समजेल काही दिवसांनी' किंवा 'समजली, पण काहीतरी नाही समजले असेही त्यात आहे असे वाटले' अशी भावना निर्माण करू शकणारी कविता रसिकमनाला अधिक भिडते कारण तिची निर्मीतीच मुळी काव्यात्मतेच्या गूढ पातळीवर झालेली असते.  मला तर सहज सरळ समजणारी कविताच आवडली आतापर्यंत, आणि म्हणूनच मंगेश पाडगावकर जवळचे वाटताहेत, पण हे परिक्षण वाचल्यावर इतकेच कळतेय की आपल्या पेक्षा वेगळे, कवितेत काही तरी गूढ आणि बिटविन द लाईन्स वाचता यावे असे वाटणारे पण काही काव्यरसिक असतात जगात.  मला कधी अश्या रसिकांसाठी कविता लिहायला जमेल का?  माहित नाही.  मुळात मी कविता करतो किंवा कविता लिहितो असे म्हणायच्या इतकी पण माझी पात्रता सध्या नाही.  कवितेचे वेड आहे इतके नक्की, आणि त्याचाच आनंद मला सध्या पुरेसा आहे. 

उर्जेची खाण

माझी कविता
मला आनंद देणारी रम्य सरिता
काळजी घेते
व्यक्त भावनां कराया जागा ती देते
सरळ साधी
अलंकारांनी ती नाही नटली कधी
रोज भेटते
जवळची माझी खरी सखी वाटते
ताजातवान
नेहमी मी असता ही उर्जेची खाण 

[१] http://www.maayboli.com/node/40548

(सरळसोट)
रोहित

(रोहितची डायरी / तुष्की, नागपूर)
२९ जानेवारी २०१३, ०८:३०
+९१-९८२२२-२०३६५
tusharvjoshi [at] gmail [dot] com