प्रिय नैना,
न लिहिलेली पत्रे - Unwritten Letters या नावाचे एक पान मिळाले आज फेसबुकवर. काय भन्नाट कल्पना आहे गं! लोक कुणालाही पत्रे लिहितात. भावशाच्या आजीला पत्रे काय, आणि सगळ्यात धमाल पत्रे वाचली आज ती म्हणजे लंप्याला पत्रे. बारकी लिहिते लंप्याला, ही दोन पात्रे लेखिका माधवी भट यांनी अशी काही रंगवली आहेत म्हणून सांगू.
नैना, आज ती पत्रे वाचून रडायलाच आले. असे वाटले की इतके निरागस प्रेम सुद्धा असू शकते नाही का? आपल्या आयुष्यात असेल का असे निरागस प्रेम? कुणी बारकी असेल का आपल्या साठी पत्रे लिहिणारी, गुदगुल्या झाल्या असा विचार आल्यावर पण रागही आला आपल्याला अशी कुणी बारकी नसल्याचा.
राहून राहून हे वाटून गेले की आपण जे रोहिणी बद्दल विचार करतो, तिला आपल्या मनातले कळावे याची स्वप्ने पाहतो ते निरागस नाही. श्या लंप्या बारकीच्या वयाचे असताना असे काही आपल्याला करायलाच मिळाले नाही. असे वाटते की आपण ठरवून प्रेम करतोय. पण तसे नाही गं मला रोहिणी इतकी कुणीच आवडली नाही आज पर्यंत. तुला सांगितले नसते का आधी.
कधी वाटते उगाच
आपणही लंप्या व्हावे
कुण्या बारकीने मग
अल्लड पत्र लिहावे
निरागस प्रेमाची ती
गोडी आपण चाखावी
छोट्या छोट्या गोष्टींमधे
आयुष्याची मजा घ्यावी
माझ्यातला लंप्या शोधे
सदा त्याच्या बारकीला
कुठे बसली असेल
माझे पत्र लिहायला
(भारावलेला)
रोहित
(रोहितची डायरी / तुष्की, नागपूर)
२९ जुलाई फेब्रुवारी २०१३, १९:३०
+९१-९८२२२-२०३६५
tusharvjoshi [at] gmail [dot] com
No comments:
Post a Comment