पान ३०. झपाटलेला

प्रिय नैना,

काही लोक मुक्त लिहितात.  त्या मुक्त लिहिण्यात ते असे काही शब्द वापरतात की आपण चकित होऊन जातो.  हेच शब्द आपण कितीवेळा उच्चारले असतील पण एका विशिष्ठ योजनेमुळे त्या शब्दांना एक प्रभावी शक्ती प्राप्त होते.  ममता सिंधुताईंच्या मुक्त कविता अश्याच आश्चर्यचकित करणाऱ्या कविता वाटतात मला. 

तो प्रभाव ती उंची गाढता येईल का असे मनातही येत नाही पण त्यांचे अनुकरण करण्याचा मोह होतो.  असे कितीतरी गुरू या कवितांच्या राज्यात मिळताहेत आणि मी या सगळ्यांचा एकलव्याप्रमाणे अभ्यास आणि अनुकरण करण्यात धन्यता मानतोय.

मी पण काही मुक्त लिहिणाराय आज:

तुझ्या विचाराने
झपाटलेय मला.
तुझ्याशिवाय कितीतरी आयुष्यात आहे
उच्च शिक्षण, करियर, वडिलधाऱ्यांची सेवा
पण हे सगळे तुझ्याशिवाय
आता फोल वाटू लागलेय
तू आयुष्याकडे पाहण्याचा
अर्थच बदलून टाकला आहेस माझा.
तुला इतकी शक्ती
कोणी दिली?
तुझ्या रूपाने?
माझ्यातल्या एकटेपणाने?
माणसातल्या ओढीच्या रसायनाने?
की प्राक्तनाने?
याचा विचारही करावासा वाटत नाही मला
कारण कशानेही होईना
जे झालेय ते इतके सुखावह आहे
जे झालेय ते इतके मधुर आहे
की मी त्यातच मनसोक्त डुंबायला तयार आहे
आयुष्यभर
तुझ्या विचाराने झपाटलेय मला
कायमचे माझा भाग होऊन. 

(झपाटलेला)
रोहित

(रोहितची डायरी / तुष्की, नागपूर)
१० फेब्रुवारी २०१३, २३:००
+९१-९८२२२-२०३६५
tusharvjoshi [at] gmail [dot] com