पान ४७. हट बुवा

प्रिय नैना,

आज रोहिणी क्लास ला आलीच नाही. हट बुवा.

ए नैना आज एक विलक्षण गोष्ट घडली.  मला वाटलेच नव्हते असे कधी घडू शकते पण मला आज जो अनुभव आला आहे ना तो विलक्षण आहे.  असे वाटले कोणीतरी माझ्यात शिरले होते आणि मला लिहायला भाग पाडत होते.  लिहून झाल्यावर मला ते वाचून वाटले हे मी लिहिलेय? कसे काय?  पण लिहिलेय खरे.

हो हो सांगतो. सविस्तर सांगतो.  'न लिहिलेली पत्रे' या फेसबुकच्या पानावर आज 'स्वाती ठुबे" यांचे एक पत्र वाचत होतो.  काळाच्या ओघात हरवलेल्या मैत्रीनीला त्यांनी पत्र लिहिले होते.  तो प्रसंग मनात उभा करताना असे काही झाले की असे वाटले आपलीच जुनी मैत्रीण हरवली आहे आणि आपणच तिच्यासाठी व्याकुळ आहोत.  त्यांचे पत्र वाचल्यावर ती संवेदना अशी काही मनात शिरली की मी आपोआपच काहीतरी लिहून काढले.  लिहून झाल्यावर वाचले तर एक कविता लिहिलेली.  माझि नाही त्यांची कविता झाली ती.  कसे घडले का घडले माझ्यासाठी पण नवलच आहे पण आपण मनाला भिडणारी संवेदना अशीपण व्यक्त करू शकतो अशी स्वतःचीच वेगळी ओळख झाली आज.  गोपिनाथ तळवलकरांनी वापरलेला छंद अजून मनातून काही गेलेला नाही त्यामुळे त्याच छंदात ती कविता उतरली असे झाले असावे. 

आज मी म्हणू शकतो की ही कविता लिहिणाऱ्या रोहित ला मी ओळखतच नाही.  हा आज पहिल्यांदा भेटलेला रोहित आहे.  ती कविता तर बघ:

+

हरवलेल्या सखीस
(छंद: गोपिनाथ)

बारा वर्षे झाली ना गं
कुठे हरवली बाई
सखी सापडत नाही

रागावली माझ्यावर
पाहिले मी जागोजाग
एकटी राहते का गं?

सुचेना काहीच आज
तुझी आठवण अशी
काल भेट व्हावी तशी

सारे भांडणे हसणे
धिंगाणा आठवते मी
एकटीच हसते मी

माझी आठवण तुला
कधी येत नाही का गं?
मला एकदाच सांग.

मनातले सांगू कुणा
तुला सांगावे वाटते
पण तूच नाही इथे

जिथे असशील तिथे
आनंदात रहा बाई
भेटण्याचे मन होई

~ रोहित

(छंद: तीन ओळींचे आठाक्षरी काव्य. यामध्ये दुस-या आणि तिस-या चरणात यमक असतो. १९६० साली गोपीनाथ तळवलकर ह्यांची याच छंदातली एक कविता पाठ्य पुस्तकात अभ्यासाला होती - संदर्भ चिंचोरे सरांची पोस्ट)

असो, पण आज रोहिणी क्लास ला का आली नसेल? हट बुवा.

(अनोळखी)
रोहित

(रोहितची डायरी / तुष्की, नागपूर)
१४ सप्टेंबर २०१३, ०१:००
+९१-९८२२२-२०३६५
tusharvjoshi [at] gmail [dot] com