पान १४. उचकी

प्रिय नैना,

माझा कवितांचा अभ्यास आज पासून खऱ्या अर्थाने सुरू झाला गं बाई.  अभ्यास कसा करणार?  सध्या तरी इंटरनेट वरूनच जे जे मिळेल ते निट मांडत जाणे आणि कवितांवर जी जी माहिती मिळेल ती ती नोंद करून ठेवणे. कदाचित त्यामुळे सर्व माहिती एका जागी तरी मिळेल.  तुला एक तुफान शोध सांगू, आज प्रसाद शिरगावकर यांची स्वतःची कवितांची मराठी साईट सापडली.  काय कविता आहेत यार, आणि मुख्य म्हणजे स्वतंत्र साईट आहे "www.sadha-sopa.com", योजना बद्ध.  त्यांची एक हसवणारी कविता इथे लिहिण्याचा मोह आवरताच येत नाहीये म्हनून लिहितोय.

सगळ्या प्रेमकथांची अखेर - प्रसाद शिरगावकर

सगळ्या प्रेमकथांची सुरुवात
गोड बोलण्यानंच होते
सगळ्या प्रेमकथांची अखेर
मटार सोलण्यानंच होते!

प्रेमात दोघं असतात तेंव्हा
सगळं गुलाबी वाटत असतं
एकमेकांना प्रेमानं दिलेलं
पाणीही शराबी वाटत असतं
प्रेमकथांची सुरुवात अशीच
पाण्यानंही झिंगून जाण्यानं होते
प्रेमकथांची अखेर मात्र
(तळमजल्यावरून) बादल्या भरून आणण्यानं होते!

प्रेमाचा डाव रंगतो तेंव्हा
'हात' एकमेकांसाठी धरले असतात
दोघंजणं एकमेकांसाठी
राजा-राणी बनले असतात
प्रेमकथांची सुरुवात अशीच
एकमेकांसाठी 'हात' धरण्यानं होते
प्रेमकथांची अखेर मात्र
एकमेकांना झब्बू देण्यानं होते!

प्रेमामधे एकमेकांबद्दल
जे जे काही कळलं असतं
संसारात त्याच गोष्टींवरून
एकमेकांना छळलं जातं
प्रेमकथांची सुरुवात अशीच
कळूनही न कळण्यानं होते
प्रेमकथांची अखेर मात्र
छळून छळून छळण्यानं होते!

एकमेकांच्या वागण्यामधे
आपल्याला फक्त चुका दिसतात
एकमेकांच्या शब्दांमधे
चाबूक आणि बंदुका दिसतात
जे जे होणार नाही वाटतं
ते ते सारं घडत जातं
प्रेमकथेच्या शेवटी शेवटी
सारं सारं बिघडत जातं!

(हे असलं तरी आपण काय करुया)

असंच जरी होत असलं
असं आता होणार नाही
तुझ्या माझ्या कथेला राणी
शेवट अता असणार नाही

तुझ्या माझ्या श्वासांमधे
रोज मोगरा गंध भरेल
मावळणाऱ्या दिवसासोबत
हृदयामध्ये चंद्र उरेल

रोजचा सूर्य आपल्यासाठी
नवी कथा घेऊन येईल
तुझी माझी प्रेमकथा
रोज नव्यानं सुरू होईल
तुझी माझी प्रेमकथा
रोज नव्यानं सुरू होईल

(- प्रसाद शिरगांवकर, 'मटारा'ची प्रेरणाः दै. सकाळ मधील ब्रिटिश नंदी यांचा एक जुना लेख )

काय लिहितो हा माणूस, मन प्रसन्न होते आणि प्रचंड उर्जा मिळते काहीतरी लिहायला.  कधी तरी आपली पण एक अशीच साईट असावी हे स्वप्न प्रसाद यांनी माझ्या मनात आजच रूजवले आहे.  पण अशी साईट असली आणि तिथे वाचायला लोक कसे येतील?  फेसबुकवर च्या मराठी कविता समुहात सर्व लोक आधीच जमलेत म्हणून तिथे कविता टाकल्या तर काही लोक तर वाचतील असे वाटते, :) सध्या फेसबुकच बरे नाही का?

आता आमच्या मनातली बात.  आमच्या मोडक्या तोडक्या काव्यप्रकारात तुला ऐकवली नाही तर झोप कशी येणार?    मला एक सांग:

अनोळखी माणसाची
उचकी लागत नसते ना गं
नसावी, नाहितर
तिचे जगणे कठीण झाले असते ना गं
काय येडा झालोय मी आता
आयुष्यात समस्यांची
होती का काही कमतरता
ही आणिक एक नवी ओढ
घेउन बसलोय
फसलोय, नाही नाही
नाका तोंडात पाणी जाऊन बुडलोय
पण ही समस्या गोड आहे
जसा तळहातावरचा फोड आहे
ठसठसतोय पण वेड लावतोय
जगणं किती सुंदर आहे हे दावतोय
एक नोबडी, एका मुलीच्या
नुसत्या विचाराने जिवंत राहू शकतो
मनातल्या मनातच स्वतःला
प्रेमात पडलेलं पाहू शकतो
तो आता नोबडी नाही
तो तर राजा आहे
आपल्याच रियासतेचा
बेताज बादशा आहे
बादशा सलामत अब सोएंगे
रोहिणी के सपनो में खोएंगे

- तुझा, रोहित

(रोहितची डायरी / तुष्की, नागपूर)
+९१-९८२२२-२०३६५