पान ४६. अधिर

प्रिय नैना,

आज सकाळी ति क्लास जा जाताना दिसली तेव्हा हसत होती.  मला वाटले मला बघूनच हसली असेल, तसे समजायला मला किती आवडेल आणि असा समजही मन प्रसन्न करतो. दिसली म्हणजे त्यासाठी आस्मादिक तयार होऊन वाट पाहत होते ना, तो कार्यक्रम घडला नाही तर दिवस कसा जाणार आमचा नाही का?  तिचे ते हसणे मनात साठवून ठेवले म्हणजे दिवस कसा सोन्यासारखा जातो.  तिला पण आता माहित आहे की क्लास मधे शिरायच्या आधी मी एकदा दिसणार म्हणून ती माझा अंदाज घेत असणार.  हो घेतच असणार. 

एकदा मी तिला न दिसताच लपुन ती मला शोधते का ते पाहणार आहे.  एकदा नक्कीच पाहणार आहे.  वा काय मस्त आयडिया आली नाही.  :)

आता हिच्याशी बोलायचे कसे.  आपले मन हिच्यासमोर खोलायचे कसे हाच विचार करण्यात पूर्ण दिवस निघून जातो  मला फक्त एक हवी तशी संधी हवीय.  कधी मिळेल देव जाणे.  असो.

चिंचोरे सरांच्या एका कवितेच्या पोस्टमधे त्यांची एक कविता वाचली आज.  त्यांनी खाली एका नव्या छंदाची माहिती दिली आहे आणि तो अक्षरछंद असल्याने आमचे लक्ष तिकडे न गेले तर नवलच नाही का?  मग काय अजिबात उशिर न करता आम्ही ही कविता लिहिते झालोत.  बघ कशी वाटते ते:

अधिर
(छंद: गोपिनाथ)

मनाच्या किनाऱ्यावर
तिच्या विचारांची लाट
मन चिंब चिंब होतं

हिच्या मध्ये अडकेन
कधी ठरवले नाही
हिने घात केला बाई

आता फक्त एक ध्यास
नको कोणीच दुसरे
हीच हवी हेच खरे

असा हट्ट करण्याचे
जीवा खूळ लागलेले
हृदयही हरवले

तिने घेतले हृदय
तिला ठाऊकच नाही
मला सांगायची घाई

देवा काही तरी कर
तिला कळू दे आपच
चित्त अधिर फारच

~ रोहित

(छंद: तीन ओळींचे आठाक्षरी काव्य. यामध्ये दुस-या आणि तिस-या चरणात यमक असतो. १९६० साली गोपीनाथ तळवलकर ह्यांची याच छंदातली एक कविता पाठ्य पुस्तकात अभ्यासाला होती - संदर्भ चिंचोरे सरांची पोस्ट)

(अधिर)
रोहित

(रोहितची डायरी / तुष्की, नागपूर)
१२ सप्टेंबर २०१३, १५:३०
+९१-९८२२२-२०३६५
tusharvjoshi [at] gmail [dot] com